فارسى
Surah حاقه - Aya count 52
الْحَاقَّةُ
( 1 ) 
(روز رستاخیز) روزی است که مسلّماً واقع می‌شود!
مَا الْحَاقَّةُ
( 2 ) چه روز واقع شدنی!
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ
( 3 ) و تو چه می‌دانی آن روز واقع شدنی چیست؟!
كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ
( 4 ) قوم «ثمود» و «عاد» عذاب کوبنده الهی را انکار کردند (و نتیجه شومش را دیدند)!
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ
( 5 ) امّا قوم «ثمود» با عذابی سرکش هلاک شدند!
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ
( 6 ) و امّا قوم «عاد» با تندبادی طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند،
سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ
( 7 ) (خداوند) این تندباد بنیان‌کن را هفت شب و هشت روز پی در پی بر آنها مسلّط ساخت، (و اگر آنجا بودی) می‌دیدی که آن قوم همچون تنه‌های پوسیده و تو خالی درختان نخل در میان این تند باد روی زمین افتاده و هلاک شده‌اند!
فَهَلْ تَرَىٰ لَهُم مِّن بَاقِيَةٍ
( 8 ) آیا کسی از آنها را باقی می‌بینی؟!
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ
( 9 ) و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و همچنین اهل شهرهای زیر و رو شده [=قوم لوط] مرتکب گناهان بزرگ شدند،
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً
( 10 ) و با فرستاده پروردگارشان مخالفت کردند؛ و خداوند (نیز) آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت!
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ
( 11 ) و هنگامی که آب طغیان کرد، ما شما را سوار بر کشتی کردیم،
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ
( 12 ) تا آن را وسیله تذکّری برای شما قرار دهیم و گوشهای شنوا آن را دریابد و بفهمد.
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ
( 13 ) به محض اینکه یک بار در «صور» دمیده شود،
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً
( 14 ) و زمین و کوه‌ها از جا برداشته شوند و یکباره در هم کوبیده و متلاشی گردند،
فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ
( 15 ) در آن روز «واقعه عظیم» روی می‌دهد،
وَانشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ
( 16 ) و آسمان از هم می‌شکافد و سست می‌گردد و فرومی‌ریزد!
وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ
( 17 ) فرشتگان در اطراف آسمان قرارمی‌گیرند (و برای انجام مأموریتها آماده می‌شوند)؛ و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل می‌کنند!
يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنكُمْ خَافِيَةٌ
( 18 ) در آن روز همگی به پیشگاه خدا عرضه می‌شوید و چیزی از کارهای شما پنهان نمی‌ماند!
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ
( 19 ) پس کسی که نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدّت شادی و مباهات) فریاد می‌زند که: «(ای اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید!
إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ
( 20 ) من یقین داشتم که (قیامتی در کار است و) به حساب اعمالم می‌رسم!»
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ
( 21 ) او در یک زندگی (کاملاً) رضایتبخش قرار خواهد داشت،
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ
( 22 ) در بهشتی عالی،
قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ
( 23 ) که میوه هایش در دسترس است!
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ
( 24 ) (و به آنان گفته می‌شود:) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالی که در ایّام گذشته انجام دادید!
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ
( 25 ) امّا کسی که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند می‌گوید: «ای کاش هرگز نامه اعمالم را به من نمی‌دادند.
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ
( 26 ) و نمی‌دانستم حساب من چیست!
يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ
( 27 ) ای کاش مرگم فرا می‌رسید!
مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ
( 28 ) مال و ثروتم هرگز مرا بی‌نیاز نکرد،
هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ
( 29 ) قدرت من نیز از دست رفت!»
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ
( 30 ) او را بگیرید و دربند و زنجیرش کنید!
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ
( 31 ) سپس او را در دوزخ بیفکنید!
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ
( 32 ) بعد او را به زنجیری که هفتاد ذراع است ببندید؛
إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ
( 33 ) چرا که او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمی‌آورد،
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ
( 34 ) و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‌نمود؛
فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ
( 35 ) از این رو امروز هم در اینجا یار مهربانی ندارد،
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ
( 36 ) و نه طعامی، جز از چرک و خون!
لَّا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ
( 37 ) غذایی که جز خطاکاران آن را نمی‌خورند!
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ
( 38 ) سوگند به آنچه می‌بینید،
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ
( 39 ) و آنچه نمی‌بینید،
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ
( 40 ) که این قرآن گفتار رسول بزرگواری است،
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تُؤْمِنُونَ
( 41 ) و گفته شاعری نیست، امّا کمتر ایمان می‌آورید!
وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ
( 42 ) و نه گفته کاهنی، هر چند کمتر متذکّر می‌شوید!
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ
( 43 ) کلامی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده است!
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ
( 44 ) اگر او سخنی دروغ بر ما می‌بست،
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ
( 45 ) ما او را با قدرت می‌گرفتیم،
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ
( 46 ) سپس رگ قلبش را قطع می‌کردیم،
فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ
( 47 ) و هیچ کس از شما نمی‌توانست از (مجازات) او مانع شود!
وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ
( 48 ) و آن مسلّماً تذکری برای پرهیزگاران است!
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ
( 49 ) و ما می‌دانیم که بعضی از شما (آن را) تکذیب می‌کنید!
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ
( 50 ) و آن مایه حسرت کافران است!
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ
( 51 ) و آن یقین خالص است!
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ
( 52 ) حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی!
